Güneş tepeden geçmek üzereyken
Zifiri karanlık halâ
Kuytularda kalmış bir köşesi
Bahçenin..
Yaklaştırmadığın..
Sessiz çığlıklar saçıyor etrafa
Biliyorum,
Bakan bir çift inatçı göz..
Ayaklarımda çamur izleri,
Zoraki çekip gidiyorum..
Ben uzaklaşırken
Gizlice karanlığına sızıyor
Gölgem..
IQ't vdm15891403
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
1 yorum:
Egoların kişisel savaşı gibi..
Korkuların hemen başucunda olması...
Özbenliğimizin bizi terkettiğinde savurgan sözerin bizi kontrol etmesine müsade ettiğimi farkedip,gidenin aslında o değil kendim olduğumu anladığımda aşkın ne kadar gerçek olduğunu gördüm çünkü;unutmamaya başadım.Halbuki o güne kadar hep es geçmişim.Unutmamak o anda bana lazım olanı değil halbuki tekrar hatırlamak,hataları görmek,onları düzelmek için çaba göstermekmiş...
Yorum Gönder