Dün gece söndü şehrin gece güneşi
Hilal keskin bir bıçak bundan böyle
Artık parıldayan yıldızları yok gökyüzünün
Üzerinde sinsi karanlığın var sadece
Dün gece kurudu pınarları şehrin
Hiç yağmur yağmıyor,
Yağmayacak bundan böyle
Sokakları boş ve pis
Çocuklarının gözünde kin ve nefret
Kimseye gülemeyecekler artık
Belki,
Acizliğin ve ölümün
Soğuk tebessümü dudaklarda..
Dün gece bir adam öldü bu şehirde
Dün gece bir adam öldürdün bu şehirde
Dün gece bir adam öldürdüm bu şehirde
Ateşten damlalar koymaz artık bana
Acıtmıyor bundan böyle
Giydirdiğin ateşten gömlek..
Dün gece
Cehennemin tüm ateşleri doldu kalbime
Sevgim kadar sonsuz,
Yanıyorum artık eserinle..
Koymuyor artık ateş, acı
Hislerimi öldürdün dün gece..
Buz gibi vücudum, ellerim
Isınmasın kimse bundan sonra
Isınanlar gelmesin aklıma
Yüreğimde ateş, kalbimde ateş
Ruhum param parça
Dün gece birini vurdular bu şehirde
Hemde tam kalbinden
Ruhunu, benliğini, sevgisini
Herşeyini aldılar elinden,
Yüreğini..
Dün gece bir adam öldü bu şehirde
Dün gece bir adam öldürdün bu şehirde
Dün gece bir adam öldürdüm bu şehirde
Her gece öleceğini bile bile
Her sabah ateşlere doğmanın acısı..
Kendimi öldürdüm dün gece
Her gece katilim,
Her gece “katilsin” bundan böyle..
25 Kasım 2001 Pazar - 02: 00 Karşıyaka
Pazar, Şubat 11, 2007
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
2 yorum:
Kendimi öldürdüm dün gece
Her gece katilim,
Her gece “katilsin” bundan böyle..
Özellikle son dizeler hoş olmuş. By şiiri hangi duygularla yazdınız merak ediyorum...
Uzun seneler geçti üzerinden ancak her okuyuşumda ilk yazdığım andaki kadar etkin olur, duygulandırır beni.
Hangi duygular derseniz.. Bunları yazdırabilecek ancak şu an yazarak ifade edemeyeceğim kadar..
Aslında bunu hep bir üçleme olarak düşünmüşümdür; Tava Yıldızı, Her Gün Her Saat, Kendimi Öldürdüm Dün Gece..
Yorum Gönder